Öyle halsizim ki. Ama evden cıkmalıyım , bu evde durdukca daha da kötü oluyorum.Tekneye gidicem ikinci ailem diyebiliceğim insanlar orda.Biraz içki içicem , biraz muhabbet edip kafa dağıtıcam. Evde durdukca içim içimi yiyor çünkü. Bizimkilerde bi tane açılışa gidiyor.Beni de çağırıyorlarda , ben gidemiyorum bu haldeyken kalabalık yerlere. Canım sıkkınken iştahım kesilir yemek yiyemem,fazla sigara içerim,şekerim çok düşük olur.Dünde gittik annemlerle dışarı.Bende giyindim bin tane fashion tv mankeni olucak orda varoş gibi gitmiyim diye.15 cm topukla ayakta dururken orda,msj attım bitane kaldırdım başımı gözlerim karardı filan.Hop gittim geldim.Ama sanki anestezi yemişim gibi ayılamıyorum.Ay bide ben utanırım öyle insan içinde böyle şeyler olmasından.Neyse bugünde o yüzden gitmiyorum.Fazla yorgun hissediyorum sanki 15 dk ayakta dursam pilim biticekmiş gibi.İşte böyle..O değilde hayat çok garip ya. Bi yüzünü öyle bir güldürüyo ki o an bitmesin diye herşeyini verebilicek halde oluyorsun.Yada öyle bi gammazlıyorki seni hemen bitsin diye herşeyini verebilicek halde oluyorsun.Kurduğun hayaller , yaptığın planlar filan.. Yazık oluyor yazık.. Herşeyi yaptıysan.İçin rahat olsun.. O,bu,şu ne yaptı deme..Herkesin hatası kendine,zamanla anlıyor insan zaten iyisini kötüsünü.
'' EVERYBODY'S GOTTA LEARN SOMETİME '' demek istiyorum o halde.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder